توضیح مادر شایگان در ارتباط با مطلب (زندگی و رزم و رنج فاطمه سعیدی: «همیشه مادر»)، مندرج در سایت «اخبار روز»

در دهم آذر ماه (1399) در سایت اخبار روز ، مطلبی از آقای خسرو باقر پور تحت عنوان علی اشرف درویشیان، زندگی و رزم و رنج فاطمه سعیدی: “همیشه مادر” درج گردید. در انتهای این مطلب، نویسنده مبادرت به درج قسمت کوچکی از رُمان منتشر نشدۀ منسوب به زنده یاد درویشیان به نام “همیشه مادر” نموده است.  

لازم به یاد آوری ست که همین مطلب در تاریخ پنج شنبه 3 آذر ماه 1384 – 24 نوامبر 2005 با برخی تغییرات در سایت “اخبار روز” منتشر شده بود ، یعنی حدود پانزده سال پیش ، و رفیق مادر پس از دیدن مطلب، متنی را تحت عنوان “من تکذیب می کنم” برای اطلاع عموم منتشر کرد و بر نادرستی مطالب درج شده در آن نوشته در ارتباط با خودش تاکید نمود. لینک تکذیبیۀ رفیق مادر در پایین این نوشته برای اطلاع علاقه مندان درج شده است. 

اکنون با چاپ دوبارۀ مطلب آقای باقر پور در سایت اخبار روز ، از آنجا که ممکن است این شائبه برای خواننده بوجود آید که گویا رُمان همیشه مادر داستان زندگی رفیق مادر است که با توافق خود او توسط زنده یاد علی اشرف درویشیان به نگارش درآمده بخشی از تکذیب نامه رفیق مادر که قاعدتا آقای باقر پور نمی تواند از وجود آن بی اطلاع باشد را در زیر برای یاد آوری خوانندگانی که نوشته اخیر ایشان در این سایت را دیده اند درج می کنیم و از سایت اخبار روز می خواهیم که طبق عرف موجود، تکذیبیه رفیق مادر (فاطمه سعیدی – شایگان) را در این سایت درج کند.

رفیق مادر در نوشته خود متذکر شده که “در نوشته تان از قول نويسنده کتاب يعنی آقای علی اشرف درويشيان مطرح کرده ايد که گويا ايشان در گفتگويی با آقای ناصر زراعتی عنوان کرده است که: “وقتی کار پياده کردن و نوشتن خاطرات تمام شد” (همين جا تأکيد کنم که برغم آنچه که شما نوشته ايد، خاطرات من ابتدا روی نوار ضبط و به وسيله رفقای خودم روی کاغذ پياده شد.  سپس متن نوشته در خرداد ماه سال 1361 در اختيار آقای درويشيان قرار گرفت.)  از من پرسيده اند که “چطور می خواهی برايت بنويسم؟” و من گويا به ايشان جواب داده ام که “داستان مرا به سبک دن آرام بنويس!”(!؟!) بطوری که راوی آن “دانای کل” باشد(!).  از قول ايشان اضافه کرده ايد که پس از فرستادن متن کتاب، من از آن خوشم نيامده و دوباره برای ايشان “پيغام” داده ام که “نه! حالا دلم می خواهد داستانم را به سبک “پابرهنه ها”ی زاهاريا استانکو بنويسی!”(!؟!). در ادامه اين روايت توسط شما، باز از قول آقای درويشيان نقل شده: “باور می کنی که من به آن سبک هم نوشتم؟” و اضافه شده که اين بار نيز اين “سبک” نوشته مورد قبول من قرار نگرفت. چون من خيلی “سختگير” هستم و به همين دليل دوباره گفته ام “نه!”.  مطابق مطلب شما در سايت “اخبار روز”، ظاهرا آقای علی اشرف درويشيان دوباره به من پيشنهاد کرده اند که: “باشد من 200 سئوال طرح می کنم، برايت می فرستم، به سبک خاطرات صفر خان، شما بيا به اين سئوالها جواب بده. من همه را عينا می نويسم…” و نهايتا در انتهای اين روايت، در نوشته شما اينگونه مطرح شده که گويا آقای علی اشرف درويشيان، با توجه به پاسخهای منفی مکرر و سختگيرانه من، يک روايت هم برای خودشان گذارده اند که “آن طور” که “دلشان” می خواهد بنويسند. و با اين تاريخچه از قرار، ايشان اکنون دارند روی اين رمان کار می کنند.

آقای باقر پور!

من به هيچ وجه از “اشارات مبسوط” آقای علی اشرف درويشيان به شما در مهر ماه 1382 و همچنين محتوای گفتگوی ايشان با آقای ناصر زراعتی در سپتامبر 2003 آگاه نيستم. و نمی دانم که آقای علی اشرف درويشيان راجع به من و اين کتاب به شما و يا آقای ناصر زراعتی چه گفته اند. اما با توجه به اينکه نقل قولهای شما از آقای درويشيان نقل قول مستقيم است، از مطلب شما اينگونه به خواننده القاء می گردد که احتمالا اين گفتگو سندی ست که در جايی چاپ شده است. من شخصا چنين گفتگويی را در جائی نديده ام و از آن مطلع نيستم تا بتوانم با مطالعه آن در باره اش اظهار نظر کنم. اما در همين جا بايد به شما به عنوان نويسنده مطلب مزبور در سايت “اخبار روز” و خوانندگان آن، تاکيد کنم که تنها نکته درستی که در اظهارات شما وجود دارد، اين امر است که من پس از مطالعه آنچه که به نام “شرح حال” خودم از طرف آقای درويشيان به دستم رسيد، با صراحت به اطلاع ايشان رساندم که: “اين زندگی من نيست”.  بنابراين، روشن است که من هيچگاه نه به آقای درويشيان و نه به هيچ کس ديگری نگفته ام که کتاب را به سبک “دن آرام” و يا بعد به سبک “پابرهنه ها” بنويسند. روايت ارسال “200 سئوال” برای من و نوشتن کتاب بر اساس اين جوابها نيز صحت ندارد و دروغ محض است و من نمی دانم چنين ادعاهايی از کجا آمده اند!

از آنجا که من اطمينان ندارم که آنچه که از قول آقای درويشيان نقل می شود مواضع و اظهارات خود ايشان در رابطه با اين کتاب است يا نه، صبر می کنم تا از موضع ايشان مطلع شوم، همان طور که سال های طولانی برای پايان نگارش اين زندگی نامه صبر کرده بودم و در آخر به اطلاع ايشان رساندم که ديگر خواهان نوشتن آن (زندگی نامه ام) از طرف آقای درويشيان نيستم….” 

متن کامل نوشته رفیق مادر (فاطمه سعیدی شایگان) با عنوان “من تکذیب می کنم” در لینک زیر قابل دسترسی ست:

چریکهای فدایی خلق ایران

7 دسامبر 2020