امروز یکشنبه ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲ به دنبال انتشار چند فراخوان از سوی نیروها و احزاب چپ و مخالف جمهوری اسلامی از جمله فراخوان فعالین سازمان ما و سازمان دمکراتیک ضد امپریالیستی ایرانیان در انگلستان برای برپایی یک آکسیون اعتراضی علیه جنایت صورت گرفته در حق ژینا امینی در مقابل کنسولگری جمهوری اسلامی در لندن، ده‌ها نفر از فعالین سیاسی نیروهای مختلف و فعالین سیاسی منفرد در این تظاهرات شرکت کردند. آن‌چه در زیر می‌آید گزارشی از این تظاهرات و مسایلی بوده که در جریان این حرکت اتفاق افتاد و ضرورت آگاهی‌رسانی به تمام نیروها و افراد مبارز و آگاه را ایجاب کرده است.
پس از ورود رفقای ما در ساعت اعلام شده (ساعت ۲ تا ۳ بعدازظهر) به مقابل کنسولگری متوجه شدیم که گروهی از سلطنت‌طلبان نیز با بلندگو و پرچم‌های خود در محل حضور یافته‌اند. همه می‌دانند که دارودسته‌های سلطنت‌طلب در طول سال‌ها حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی هیچ حضوری در مبارزات نیروهای مردمی علیه این رژیم در خارج از کشور نداشتند. تنها از زمان قیام توده‌های تحت ستم ما در سال ۹۶ و ۹۸ با شنیدن “بوی کباب” و احتمال پشتیبانی قدرت‌های بزرگ، آنها به تدریج با امکانات مالی چشمگیر خود در حرکات اعتراضی در خارج از کشور ظاهر شده و در زیر پرچم مبارزه با رژیم، هر جا که فرصتی یافته‌اند نیروهای کمونیست و مبارز ضد رژیم وابسته به امپریالیسم شاه و جمهوری اسلامی را با فریادهای “رضا شاه روحت شاد” و “مرگ بر کمونیست” و … مورد خطاب قرار داده‌اند.
امروز نیز دارودسته سلطنت‌طلب‌ها در محل حاضر شده بودند. در امتداد صف این عده و کمی دورتر از آنها تعداد زیادی از فعالین سیاسی و نیروهایی نظیر حزب حکمتیست، حزب کمونیست ایران، راه کارگر و تشکل ۸ مارس، شورای همبستگی با مبارزات مردم ایران و همچنین تعدادی از نیروهای منفرد و مستقل نیز برای اعتراض به قتل ژینا امینی به دست مزدوران رژیم جمهوری اسلامی جمع شده بودند که رفقای ما نیز به این جمع پیوستند. پس از سر دادن چند شعار فارسی نظیر مرگ بر جمهوری اسلامی! و جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته به همت توده‌ها نابود باید گردد! و … از سوی برخی افرادی که از نیروهای صف خلق شناخته می‌شوند از جمعیت تظاهرکننده خواسته شد که حال “سکوت” کنند تا دارودسته سلطنت‌طلب شعارهای خودشان را بدهند.
در این زمان در کمال تعجب ما و بخش بزرگی از جمعیت، پخش سرود ننگین و ضد ملی “شاهنشاهی” از بلندگوی سلطنت‌طلبان آغاز شد و در حالی که این حرکت خشم و اعتراض رفقای ما و تعداد زیادی از جمعیت حاضر را برانگیخته بود، فریادهای “رضا شاه روحت شاد” نیز در فضا پیچید. رفقای ما با مشاهده این وضع با همراهی بخش چشمگیر جمعیت شروع به سر دادن شعارهای “مرگ بر جمهوری اسلامی!”، “مرگ بر دیکتاتور!”، و “مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر!” به فارسی و شعارهای “مرگ بر جمهوری اسلامی!”، “به سرکوب زنان، به شکنجه و کشتار (مردم) باید پایان داده شود”، “کارگر زندانی، دانشجوی زندانی، آزاد باید گردد!” به زبان انگلیسی نمودند. اما این کار با “اعتراض” همان افراد یاد شده در فوق، همراه شد. آنها با مراجعه به ما و بخشی از تظاهر کننده‌ها خواهان قطع شعار دادن ما شدند تا خللی در شعار دادن سلطنت‌طلبان ایجاد نشود. جالب است که این همزمان با موقعی بود که سلطنت‌طلبان مرتجع در حال شعار دادن و فریاد “مرگ بر ارتجاع، چه سرخ باشه چه سیاه” بودند! با توجه به چنین برخوردی هر کسی می‌توانست دریابد که این افراد به دلیل “توافق” بین خود و نمایندگان دارودسته سلطنت‌طلبان منفور و وابسته به امپریالیسم، خواهان رعایت “وقت” هستند!
جای تردید نیست که درخواست غیر منطقی و ضد دمکراتیک کسانی که خواهان سکوت و هم‌نوایی بخشی از تظاهرکننده‌ها با سلطنت‌طلبان بودند نمی‌توانست مورد قبول هیچ انسان مدعی کمونیسم و مدافع آرمان‌های کارگر و توده‌های زحمت‌کش و افکار آزادی‌خواهانه قرار گیرد. در نتیجه درخواست آنها مورد اعتراض نه تنها رفقای ما بلکه بسیاری از فعالین سیاسی حاضر قرار گرفت.
مسلم است که برای ما شعارهای ارتجاعی و ضد مردمی سلطنت‌طلبان و برخورد آنان در تهدید کمونیست‌ها و مبارزین کمترین تعجب و ابهامی در بر نداشت. اما نکته تاسف‌بار این بود که این افراد تحت عنوان رعایت دموکراسی، خواهان “تقسیم وقت” برای شعار دادن بین سلطنت‌طلب‌ها و بقیه نیروهای حاضر در آن تظاهرات بودند. آنها چه به ماهیت حرکت خود آگاه بودند یا نبودند، در عمل سعی در تحمیل خواست خود به نیروهای مبارز شرکت کننده در تظاهرات داشتند تا در مقابل شعارهای “رضا شاه” (جلاد مردم ایران) “روحت شاد” و “مرگ بر ارتجاع چه سرخ باشه چه سیاه” که از گفته‌های معروف شاه معدوم، این سگ زنجیری شناخته شده امپرياليست‌ها است، سکوت کرده و هیچ عکس العملی نشان ندهند.
جای تاسف است که این افراد که خود را کمونیست و چپ یعنی “سرخ” معرفی می‌کنند تا آن لحظه حتی معترض شعار مرگ بر سرخ سلطنت‌طلبان هم نبودند. این برخورد درک و تفکر این نیروها در تقسیم “دمکراسی” کیلویی با نمایندگان ضد انقلاب مغلوب و طبقات استثمارگر را به نمایش گذاشت.
با مشاهده‌ی اصرار و طرفداری این نیروها از “حق دمکراتیک” سلطنت‌طلبان کارگر ستیز و دشمن ستم‌دیدگان ایران، در برابر رفقای ما و بخشی از مبارزین مستقل و رادیکال حاضر در تظاهرات، پس از مشورت، این راه باقی ماند که یا می‌بایست به جای مبارزه با جمهوری اسلامی مشغول کشمکش و تنش با نیروهای شناخته شده در درون صف خلق شویم، یا کسانی که در برخورد نادرست خود در معامله با سلطنت‌طلبان کمونیست‌کُش، مشغول تمرین “دمکراسی” با آنان به قیمت زیر پا گذاردن اصول و منافع زحمت‌کشان بودند، و یا با محکوم کردن این سیاست مضر و نادرست، تظاهرات “همه با هم” علیه جمهوری اسلامی را ترک کنیم.
رفقای ما و تعدادی از فعالین سیاسی مستقل راه دوم را انتخاب کرده و همگی با هم تظاهرات را ترک کردیم.
تجربه غم‌انگیز فوق سوال بسیار مهمی را به ناگزیر مطرح می‌کند که باید مورد توجه تمامی نیروهای انقلابی و نیروهای مبارز درون صف خلق قرار گیرد. با توجه به اوضاع بحرانی جامعه و گسترش مبارزات در خارج کشور و با توجه به طبیعت و شرایط این مبارزات، آیا به هیچ‌وجه صلاح است که کمونیست‌ها و مبارزین وارد هر گونه “معامله” و “توافقی” با سلطنت‌طلبان مرتجعی شوند که از هم اکنون در همه جا مشغول تهدید کمونیست‌ها بوده و حتی علنا بی‌شرمانه و مطابق ماهیت ضد خلقی‌شان خواستار به عهده گرفتن وظیفه “شکنجه” و “اعدام” تمام کمونیست‌های ایران (وظیفه‌ای که پدر تاج‌دار مزدورشان به آن افتخار می‌کرد) هستند و شعار مرگ بر کمونیست سر می‌دهند و در اوهام‌شان خود را برای جایگزینی با جمهوری اسلامی و تداوم سرکوب و استثمار کارگران و زحمت‌کشان ما آماده می‌کنند؟ آیا تجربه مبارزات سال‌های ۵۷-۵۶ و کوشش مرتجعین در تحمیل شعار “همه با هم” راهنمایی در این زمینه در اختیار ما می‌گذارد؟
بدون شک پاسخ تمام وجدان‌های آزادی‌خواه و تمامی کمونیست‌ها و مبارزین راستین که با تعهد به دفاع از منافع طبقه کارگر و گرسنگان و برای آزادی مردم ایران از قید هر گونه ستم و استثمار و سرکوب مبارزه می‌کنند، یک “نه” قاطع به چنین سیاست زیان‌بار و غیر دمکراتیک می‌باشد.
در آخر جا دارد تاکید کنیم که ما در تظاهرات علیه رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی کماکان فریاد خواهیم زد:
جمهوری اسلامی، ماحصل گوادلوپ، ننگت باد، مرگت باد!
جمهوری اسلامی، دشمن زحمت‌کشان، نوکر غارتگران، نابود باید گردد!
مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر!
پیروز باد انقلاب! زنده باد سوسیالیسم!
فعالین چريک‌های فدایی خلق ایران در لندن
۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲
از همین دسته
گزارش کوتاهی از تظاهرات در وین در همبستگی با خلق فلسطین!
گزارش به رفقا!
گزارش سیاسی مرکزیت چریکهای فدائی خلق ایران به نشست وسیع تشکیلاتی