زنان مبارز و تحت ستم ایران ۸ مارس روز جهانی زن را در شرایطی پاس می‌دارند که پرچم افتخار آفرین ۴۳ سال پیکار با رژیم زن‌ستیز جمهوری اسلامی و سرمایه‌داران زالوصفت حاکم برای کسب حقوق بر حق خویش را در دست داشته و در جریان تمام تحولات بزرگ انقلابی جامعه تحت سلطه‌ی ما نقش خود را ایفا کرده‌اند.
رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی از اولین روزهای به قدرت رسیدن خویش توسط امپریالیست‌ها، زنان را آماج تعرض وحشیانه خویش قرار داد و در راه برقراری “امنیت” مورد دل‌خواه سرمایه‌داران حاکم و امپریالیست‌ها نخست به زنان تحت ستم و رزمنده در صحنه‌ی مبارزه یورش برد. اکنون ۴۳ سال است که جمهوری اسلامی جهت حفظ منافع سرمایه‌داران حاکم تحت لوای قوانین اسلامی بیشترین ظلم و ستم را بر زنان ایران تحمیل کرده است. این رژیم با خوار شمردن نقش زنان در جامعه و درجه دوم خواندن آنان عملا زنان کارگر را از حقوق مساوی در ازا کار برابر با مردان محروم ساخته و بخش بزرگی از زنان را به صفوف گسترده ارتش بیکاران سوق داده است. در نتیجه‌ی چنین تعرضی زنان مجبور شده‌اند در بخش‌هایی از اقتصاد مشغول به کار شوند که کمترین دست‌مزد به آنها تعلق می‌گیرد در عین حال که مورد بیشترین اجحافات غارتگرانه کارفرمایان و سرمایه‌داران سودجو هم قرار دارند. امروز بر اساس آمار خود جمهوری اسلامی بیشتر کارگران شاغل در کارگاه‌های کوچک که قانون کار شامل‌شان نمی‌شود را زنان تشکیل می‌دهند. گارگاه‌های قالی بافی، بافندگی، دوزندگی و غیره محل‌هایی هستند که زنان کارگر در بدترین شرایط و بدون هر گونه امنیت شغلی و با دست‌مزدهای بسیار نازل در آنها مشغول به کار می‌باشند.
رژیم زن‌ستیز مدافع سرمایه‌داران حاکم نه تنها در شرایط فقر و بیکاری و گرانی و تورم و گرسنگی از نظر اقتصادی زنان را در موقعیت بس پایین‌تری نسبت به مردان تحت ستم قرار داده بلکه با توسل به شدیدترین اهرم‌های سرکوبگرانه‌ای که در لفافه‌های ارتجاعی مذهبی و فرهنگی پوسیده پیچیده شده‌اند، زنان را از کوچک‌ترین حقوق اجتماعی و سیاسی طبیعی خود محروم ساخته و در عین حال کوشیده تا با حمایت قانونی از فرهنگ شوم مردسالاری که ذاتی نظام حاکم است زنجیرهای اسارت را هر چه محکم‌تر بر دست و پای زنان بسته و آنان را مطیع و تسلیم اراده طبقه حاکم نماید. این رژیم با تحمیل پوشش اسلامی به زنان، آزادی آنها در انتخاب پوشش را لگدمال سیاست‌های ارتجاعی خود نموده. حق طلاق، حق سقط جنین، حق سرپرستی (حضانت) فرزندان، حق مسافرت بدون اجازه همسر و یا پدر و ده‌ها حق طبیعی دیگر را این رژیم با بی‌شرمی تمام از زنان سلب نموده است. درست به دلیل تحمیل چنین شرایطی بر زندگی و کار زنان کارگر و زحمت‌کش است که این حقیقت که زنان در جامعه ما تحت ستم مضاعف قرار دارند هر روز با فاکت‌های جدید و با برجستگی در جامعه ما به نمایش در می‌آید.
اما به رغم همه این اجحافات و تبعیضات، زنان مبارز کشور ما به دلیل شرایط مادی وحشتناک حاکم بر زندگی‌شان نه تنها میدان مبارزه برای تغییر وضع موجود و نابودی مسببان آن را ترک نکرده‌اند بلکه هر روز بیش از پیش با عزم راسخ‌تری بر علیه جمهوری اسلامی و سیاست‌های زن‌ستیزانه‌اش جنگیده‌اند، قربانی داده‌اند و به دلیل جسارت خویش بسیاری از زنان مبارز و معترض به سیاه‌چال‌های این رژیم زن‌ستیز و سرکوبگر روانه گشته‌اند.
به راستی چه کسی می‌تواند حضور پررنگ زنان در صف مقدم خیزش‌های توده‌ای چون خیزش ۸۸ و قیام‌های دی ۹۶ و آبان ۹۸ و در مبارزات جاری معلمان و بازنشستگان و کشاورزان و غیره را انکار کند. نقش غیر قابل انکار زنان در این مبارزات چنان سردمداران جمهوری اسلامی را به وحشت انداخته است که وزیر کشور جمهوری اسلامی اعتراف می کند که: اگر انقلاب بخواهد ضربه ببیند از ناحیه زنان است.
واقعیت این است که از مقطع تظاهرات بزرگ زنان در ۱۷ اسفند سال ۵۷ یعنی زمانی که دار و دسته تازه به قدرت رسیده خمینی مزدور با تعرض به توده‌های انقلابی از طریق حمله به زنان، اجباری بودن حجاب را اعلام کردند تا امروز که به رغم سرکوب و خفقان وحشتناک، همچنان شاهد مقاومت و تظاهرات‌های دلیرانه زنان در تهران و سنندج و … برای گرامی‌داشت روز جهانی زن هستیم زنان مبارز و مقاوم ما حتی یک لحظه صحنه مبارزه با تبعیض و ستم بر زن توسط دشمنان قسم خورده مردم ایران را خالی نگذاشته‌اند. آنها چه در عرصه مبارزات اجتماعی سالهای اول پس از قیام، چه در جریان مبارزات مسلحانه در شهرها و در کردستان و در صفوف پیشمرگان، چه در جریان جنبش‌های متوالی گرسنگان، همواره پیشاپیش و دوشادوش مردان آگاه و مبارز علیه نظام استثمارگرانه‌ی حاکم و علیه تمامی مناسبات ارتجاعی ناشی از آن جنگیده و قربانیان بی‌شماری داده‌اند. شرکت فعال زنان در هر خیزش بزرگ و کوچک اجتماعی علیه نظم پوسیده حاکم قدرت رزمنده زنان را به جامعه خاطرنشان می‌سازد که خود ضربه بزرگی به فرهنگ مردسالاری حاکم می‌باشد. زنان مبارز ایران نشان می‌دهند که سرنگونی جمهوری اسلامی و نظم ظالمانه سرمایه‌داری _که تا بر پاست فرهنگ ظالمانه مردسالاری را باز تولید می‌کند_ بدون حضور زنان و بدون اتحاد زنان با مردان مبارز ممکن نیست و تنها در اتحاد بین زنان و مردان تحت ستم ایران و مبارزه برای نفی استثمار می‌توان برابری حقوق بین زن و مرد را در جامعه تحقق بخشید.
هشت مارس امسال فرصت دیگری‌ست تا درود بیکران خود را نثار زنان رزمنده ایران و به ویژه زنان کارگر و زحمت‌کش سازیم و به تمام اسرای زن مبارز و انقلابی که به دلیل سر خم نکردن در مقابل رژیم سرسپرده‌ی حاکم و اربابان جهانی‌شان در زندان‌های جمهوری اسلامی در بدترین شرایط به سر می‌برند ادای احترام کنیم.
چریکهای فدایی خلق ایران ضمن گرامی‌داشت ۸ مارس روز جهانی زن بار دیگر بر این واقعیت تاکید می‌کنند که پیروزی زنان برای رسیدن به رهایی از قید هر نوع قوانین و فرهنگ مردسالارانه و زندگی در جامعه‌ای فارغ از ظلم و ستم، وابسته است به همگامی و هم‌سویی زنان مبارز با جنبش‌های اجتماعی کارگران و زحمت‌کشان و دفاع از هر قشر و ملل تحت ستم و تنها چنین اتحادی نیروی لازم برای نابودی نظم زن‌ستیزانه حاکم و رهایی زنان را در عرصه مبارزه جاری فراهم می‌کند.
گرامی باد ۸ مارس روز جهانی زن!
نابود باد رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی !
چریکهای فدایی خلق ایران
اسفند ۱۴۰۰ برابر با مارس ۲۰۲۲
از همین دسته
شعار توده‌ها در سوریه: “نه به جولانی، نه به اسد، ما می خواهیم کشورمان را بسازیم!”
قانون”حجاب و عفاف” و ضرورت نابودی جمهوری اسلامی!
حکم اعدام جوانان شهرک اکباتان جلوه دیگری از ددمنشی جمهوری اسلامی!