امسال در شرایطی که بحرانی بزرگ کل سیستم سرمایهداری را فرا گرفته است، کارگران جهان با مبارزات خود به پیشواز روز جهانی‌شان می‌روند و مرگ هر چه زودتر این سیستم ظالمانه را نوید می‌دهند.
از علایم بحران دامن‌گیر سیستم سرمایهداری جهانی می‌توان به افزایش روزافزون قیمت‌ها، خطر ورشکستگی بسیاری از شرکت‌های بزرگ سرمایهداری از جمله بانک‌هایی مانند “سیلیکون ولی” و “سیگنچر” در آمریکا اشاره نمود که عواقب ورشکستگی‌شان برخی از بانک‌های اروپایی را نیز مورد تهدید قرار داده است. در چنین اوضاعی سرمایه‌داران همچون همیشه برای خلاصی از بحران دست و پا گیر خود می‌کوشند تا بار هر چه بیشتری از این بحران را به دوش کارگران منتقل کنند. اما آنها پاسخ خود را با اعتراضات و اعتصابات کارگران می‌گیرند که با خشمی سوزان به مبارزه با سرمایه‌داران و حکومت‌هایشان برخاسته‌اند، امری که امروز در چهار گوشه جهان شاهد آن هستیم. در یک ماه گذشته در آلمان اعتصابات کارگران بخش حمل و نقل را شاهد بودیم که یکی از بزرگترین اعتصابات کارگری چندین ساله اخیر در آن کشور بود. اما نمونه بارز از مبارزه‌جویی و خشم کارگران علیه سیستم سرمایهداری در کشورهای متروپل، در فرانسه نشان داده شد. در آنجا سندیکاهای کارگری به دلیل مخالفت با افزایش سن بازنشستگی اعلام اعتصاب کردند و کارگران و توده‌های پشتیبان آنان در خیابان‌ها در جریان اعتراضات میلیونی خود، صحنه‌های حماسی و بسیار تأثیر گذار در جهت تداوم این جنبش آفریدند. در جریان این نبرد طبقاتی، پلیس فرانسه با به خشونت کشاندن اعتراضات و مبارزات برحق کارگران و پشتیبانان مبارزشان، چهره واقعی خود را به مثابه چماق دست سرمایه‌داران بر همگان آشکار ساخت. در این میان دولت مکرون بدون توجه به این اعتراضات میلیونی سرانجام خواست سرمایه‌داران فرانسوی را در تحمیل اراده خود به کارگران به مرحله عمل در آورد و نشان داد که دموکراسی ادعایی چنین دولت‌هایی تا چه حد دروغین و پوشالی است.
بحران شدید موجود در سیستم سرمایهداری جهانی، رقابت‌های امپریالیستی را هم تشدید کرده و بورژوازی را بر آن داشته است که برای غلبه بر این بحران بر طبل جنگ بکوبد و میلیتاریسم را در همه جا تقویت نماید. جنگ اوکرین نمونه آشکار از جنگ برای قدرت طلبی است که امپریالیسم آمریکا و شرکایش بیش ازیک‌سال است در رقابت با امپریالیسم روسیه به آن روی آورده‌اند.
این جنگ با اختصاص میلیاردها دلار برای تقویت ارتش‌ها و تجهیزات جنگی در کشورهای اروپایی نزدیک اوکراین، علیه منافع و خواست‌های کارگران و مردم تحت ستم این کشورها سازمان یافته است.
جنگ اوکراین که با حمله امپریالیسم روسیه به این کشور شکل گرفت عملا میدان را برای یکه تازی امپریالیسم آمریکا باز کرد. آمریکا در حالی که تاکنون میلیاردها دلار صرف ادامه این جنگ کرده است، با تحریم روسیه بازار وسیع نفت و گاز اروپا را به زیر سلطه خود در آورده و در همان حال بازار بزرگی برای صدور تجهیزات نظامی به اروپا برای خود به وجود آورده است.
مارکس و انگلس در مانیفست حزب کمونیست پرسشی را مطرح کرده و خود به آن پاسخ داده‌اند که عمق یک تحلیل علمی از واقعیت سیستم سرمایهداری و دور اندیشی عمیق این دو اندیشمند بزرگ را نشان‌گر است. آنها در پاسخ به این پرسش که ” از چه طریقی بورژوازی، بحران را دفع می‌کند؟” پاسخ دادند: “ازطرفی به وسیله محو اجباری توده‌های تمام و کمالی از نیروهای مولده و از طرف دیگر به وسیله تسخیر بازارهای تازه و بهره‌کشی بیشتری از بازارهای کهنه”. حقانیت این سخنان نغز و پربار، امروز با تأثیرات مهلکی که سیستم سرمایهداری در زندگی کارگران و دیگر توده‌های تحت ستم در سراسر جهان به جا گذاشته است، در مقابل چشمان ما قرار دارد.
در چنین شرایطی که در رابطه با دنیای سرمایهداری توصیف شد، کارگران ایران نیز به پیشواز روز جهانی خود رفته‌اند. کارگران مبارز ایران در طی جنبش انقلابی‌ای که ۸ ماه است سراسر کشور را فراگرفته و به رغم کاهش امواج آن هنوز هم در اینجا و آنجا جریان داشته و سلطه جمهوری اسلامی را به لرزه در آورده است، با شرکت خود به صورت فردی در این جنبش نقش بزرگی در رادیکالیزه کردن آن ایفا کردند. امروز نیز که جمهوری اسلامی کارگر ستیز به نمایندگی از سرمایه‌داران بحران زده، حداقل دستمزد کارگران را برای امسال تنها ۲۷ درصد افزایش داده و با این کار بخش باز هم بزرگتری از کارگران را به زیر “خط مرگ” پرتاب نموده است، کارگران آگاه و شدیداً تحت ستم و استثمار ایران، با دست زدن به اعتصابات گسترده که تا کنون ده‌ها شرکت در سراسر کشور را شامل گشته و عنوان “کمپین ۱۴۰۲” به خود گرفته است و مقاومت در مقابل تعرض سرمایه‌داران نقش پرثمر انقلابی خود را در مقابل چشم همگان قرار می‌دهند. خلاصی از شر شرکت‌های پیمانکاری و ۷۹ درصد افزایش دستمزد، تا حداقل امکان زندگی بخور نمیر برای خانواده‌های کارگری مهیا گردد، از جمله اهم خواست‌های کارگران در “کمپین ۱۴۰۲” می‌باشد. شروع این اعتصابات به رغم همه سرکوب‌گری‌های آشکار و وحشیانه دیکتاتوری حاکم در آستانه اول ماه مه شکوه هر چه بیشتری به این کمپین می‌بخشد. چرا که آن روز شکوهمند نه چندان دور را نوید می‌دهد که کارگران بتوانند روز جهانی خود را در ایران دموکراتیک و رها از سلطه سیستم سرمایهداری حاکم بر ایران جشن بگیرند.
در آستانه روز جهانی کارگر، چریکهای فدایی خلق ضمن اعلام همبستگی با مبارزات کارگران در سراسر جهان و دفاع از مبارزات کارگری اخیر در ایران برای افزایش دستمزد، بر این ضرورت که چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است پای می‌فشارند. واقعیت این است که کارگران تنها از طریق متشکل شدن در سازمان‌های اقتصادی و سیاسی خود قادرند به جنگ بورژوازی متشکل و مسلح بروند. در همان حال چریکهای فدایی خلق بر عکس جریانات سیاسی‌ای که خود را مدافع طبقه کارگر معرفی می‌کنند ولی راهی برای متشکل شدن کارگران در شرایط مشخص ایران ارائه نمی‌دهند و حداکثر به الگو برداری از مبارزه کارگران در کشورهای دیگر می‌پردازند، از دیر باز راه معین و منطبق با شرایط دیکتاتور زده ایران برای متشکل شدن را در جلوی پای کارگران قرار داده‌اند. ما، با تکیه بر واقعیت‌های عینی جامعه ایران نشان داده‌ایم که متشکل شدن کارگران چه در تشکل‌های مستقل اقتصادی خود و چه در حزب سیاسی خود یعنی یک حزب کمونیست واقعی، در شرایط سلطه دیکتاتوری مسیر ویژه‌ای را می‌طلبد. نه فقط تحلیل علمی از جامعه ایران بلکه تجربه‌های گوناگون نیز آشکار کرده‌اند که در جامعه ایران بدون اعمال قهر انقلابی در مقابل قهر ضد انقلابی ارتجاع و کوشش در شکاف انداختن در سلطه دیکتاتوری حاکم، شرایط برای چنین سازمان‌یابی‌ای مهیا نمی‌شود. بنابراین راه واقعی برای ایجاد شرایط لازم جهت متشکل شدن و مبارزه با ارتجاع حاکم که تا بن دندان مسلح است، توسل به مبارزه مسلحانه می‌باشد. از این رو کارگران آگاه و روشنفکران انقلابی امروز در درجه اول باید خود را در گروه‌های سیاسی – نظامی متشکل کنند و ضمن مبارزه برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی، این ماحصل کنفرانس گوادلوپ امپریالیست‌ها، راه را برای رسیدن به شرایطی که کارگران امکان متشکل شدن بیابند، هموار نمایند.
چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است!
مبارزه مسلحانه تنها راه متشکل شدن کارگران است!
قهر ضد انقلابی را باید با قهر انقلابی پاسخ داد!
چریکهای فدایی خلق ایران
هفتم اردیبهشت ۱۴۰۲ برابر با ۲۷ آپریل ۲۰۲۳
از همین دسته
شعار توده‌ها در سوریه: “نه به جولانی، نه به اسد، ما می خواهیم کشورمان را بسازیم!”
قانون”حجاب و عفاف” و ضرورت نابودی جمهوری اسلامی!
حکم اعدام جوانان شهرک اکباتان جلوه دیگری از ددمنشی جمهوری اسلامی!