در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر، شاهد موج بزرگی از اعتصاب در تعداد زیادی از کارخانجات کشور هستیم. این اعتصابات نشان می‌دهند که با توجه به شدت وخامت اوضاع معیشت و کار طبقه کارگر، امسال کارگران قصد دارند روز جهانی خود را با خواباندن تولید و سردادن فریاد علیه برده‌داری نوین جشن بگیرند.
با تشدید فقر و بیکاری و گرانی و تورم فاجعه بار، تقریبا از اول اردیبهشت کارگران پروژه‌ای صنایع نفت، پتروشیمی، گاز، مس و فولاد و معادن به استقبال روز جهانی خود رفته و دست از کار کشیدند. به دنبال آن هر روز که می‌گذرد کارگران شرکت‌های بیشتری به این اعتصاب یا “کمپین ۱۴۰۲” می‌پیوندند. امروز که یک هفته از این اعتصابات می‌گذرد نزدیک به ۱۰۵ شرکت به اعتصاب پیوسته‌اند.
خواست اصلی بیشتر کارگران اعتصابی افزایش ۷۹ درصدی حقوق و ۲۰ روز کار و ده روز استراحت می‌باشد. البته خواست اخیر در مبارزات سال‌های گذشته تا حدودی کسب شده بود اما کارفرماها در شرکت‌هایی تن به آن ندادند و در جاهایی هم به تدریج آن را رعایت نکرده و از عملی شدنش جلوگیری کردند. البته این خواست‌ها اگر چه در میان مطالبات کارگران شرکت‌های مختلف عمومیت دارد ولی مطالبات همه کارگران اعتصابی را شامل نمی‌شود. دریافت حقوق به طور مرتب نیز از خواست‌های اصلی کارگران است. همچنین پرداخت به موقع حق بیمه که عدم پرداخت آن در عمل مشکلات زیادی برای کارگران ایجاد می‌کند و همچنین ارتقاء کیفیت خوراک، بالا بردن سطح بهداشت خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی و غیره همگی جزو مطالباتی هستند که کارگران مبارز برای تحقق آنها دست به اعتصاب زده‌اند. یکی دیگر از مطالبات کارگران لغو اخذ تعهدنامه از کارگران برای جلوگیری از شکایات و اعتراضات آنها به مراجع قانونی از سوی کارفرما می‌باشد. این مطالبه خود گوشه کوچکی از شرایط برده‌واری که سرمایه‌داران تحت حاکمیت سیاه رژیم جمهوری اسلامی برای کارگران به وجود آورده‌اند را نشان می‌دهد.
اعتصابات اخیر اولین بار در ۲۲ فروردین توسط کارگران پروژه‌ای جوشکاری در پتروشیمی سلمان فارسی سربندر شروع شد. اما از اول اردیبهشت عملا گسترش یافت و کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی به اعتصاب پیوستند. بعد از آن شاهد شروع اعتصاب در کیان عسلویه، فولاد آلیاژ یزد، پتروشیمی سلمان فارسی در ماهشهر، پتروشیمی آپادانا در عسلویه، معدن مس درالو کرمان، شرکت ماشین‌سازی ویژه سیرجان، شرکت جهان پارس و کارون گستر مس سرچشمه و غیره بودیم.
اعتصاب سراسری کارگران مبارز و جان به لب رسیده ایران که در شرایط سلطه یک دیکتاتوری شدیدا قهرآمیز و بگیر و ببندهای وحشیانه این رژیم کارگرستیز برپا شده است، به روشنی نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی به مثابه رژیم حافظ سرمایه‌داران چه شرایط فلاکت‌باری برای کارگران به وجود آورده است و در همان حال کارگران از چه روحیه مبارزه‌جویی برخوردارند که در چنین شرایطی باز هم به اعتراض برخاسته و دست به مبارزه علیه سرمایه‌داران زده‌اند.
باید توجه داشت که خواست افزایش ۷۹ درصدی دستمزد از طرف کارگران بیانگر آن است که هیچ کارگری با حداقل دستمزد تعیین شده اخیر از سوی نهاد دولتی شورای عالی کار توافقی ندارد. این نهاد ضد کارگری دولت رئیسی در شرایط افزایش روزمره قیمت‌ها و تورم سرسام آور، امسال حداقل دستمزد را تنها ۲۷ در صد افزایش داد که حتی زندگی پانزده روز کارگران را هم تامین نمی‌کند.
چریکهای فدایی خلق ایران ضمن حمایت از اعتصابات سراسری کارگران و شادباش روز جهانی کارگر به همه کارگران تحت ستم و مبارز ایران امیدوارند که این اعتصابات هرچه بیشتر گسترش یافته و به کارگران امکان دهد با قدرت اتحاد خود به مطالبات خود دست یابند. کارگران ما به خوبی می‌دانند که یوغ اسارت آنها تنها با سرنگونی جمهوری اسلامی و نظم ظالمانه سرمایه‌داری حاکم که این رژیم با دار و شکنجه از آن حفاظت می‌کند از گردن آنها برداشته خواهد شد. به امید آن روز که دیر یا زود فرا خواهد رسید.
پیروز باد مبارزات کارگران!
نابود باد رژیم وابسته به امپریالیسم و کارگر ستیز جمهوری اسلامی!
چریکهای فدایی خلق ایران
۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ برابر با ۲۷ آپریل ۲۰۲۳
از همین دسته
شعار توده‌ها در سوریه: “نه به جولانی، نه به اسد، ما می خواهیم کشورمان را بسازیم!”
قانون”حجاب و عفاف” و ضرورت نابودی جمهوری اسلامی!
حکم اعدام جوانان شهرک اکباتان جلوه دیگری از ددمنشی جمهوری اسلامی!