چگونه رسانه‌ها اجازه دادند که یک ویرگول سد راه صدور حکمی برای توقف نسل‌کشی شود!
رسانه‌های غربی «بحث شدید» درباره ویرگول را جدی می‌گیرند، زیرا به ما کمک می‌کند از رویارویی با یک حقیقت ساده اجتناب کنیم: هیولاها ما هستیم.
ادعای اسرائیل مبنی بر اینکه یک ویرگول این رژیم را از احترام به دستور دادگاه بین‌المللی دادگستری در هفته گذشته مبنی بر توقف فوری حمله جنایتکارانه خود به رفح معاف می‌کند، باید مورد تمسخر قرار گیرد. در عوض (با نشر این ادعا) توسط رسانه‌های همدست مانند گاردین، فضایی برای تنفس به اسرائیل داده می‌شود.
سردبیر دیپلماتیک روزنامه گاردین “تحلیلی” ارائه می‌دهد که ادعاهای اسرائیل و دو قاضی دیوان بین‌المللی دادگستری -یکی از آنها اسرائیلی است- را که با حکمی که توسط ۱۳ نفر دیگر تایید شده مخالفت کرده‌اند، جدی می‌گیرد:
جهان اشتباه می‌کند که فکر می‌کند دیوان بین‌المللی دادگستری از اسرائیل خواسته است تا حمله به رفح و هر گونه اقدامی در نقاط دیگر غزه که مصداق نسل‌کشی است را متوقف کند. در عوض ویرگول موجود در متن بند ۴ حکم را به این معنا می‌داند که دادگاه از اسرائیل می‌خواهد اقدامات خود را در رفح و جاهای دیگر تنها در صورتی که نسل‌کشی باشند، متوقف کند و از آنجایی که اقدامات اسرائیل نسل‌کشی نیست، دادگاه در واقع از اسرائیل نمی‌خواهد که چیزی را متوقف کند.
این استدلال ظاهراً مضحک است! این بیانیه‌ای کمی قوی‌تر از بیانیه‌ای است که دادگاه در ژانویه، زمانی که نسل‌کشی اسرائیل بسیار کمتر از حد کنونی توسعه یافته بود، صادر کرد.
اما یک نقص آشکار دیگر در منطق استدلال وجود دارد که گاردین به نوعی از آن چشم‌پوشی می‌کند. اگر دو قاضی مخالف واقعاً آنقدر مطمئن هستند که منظور اکثریت قریب به اتفاق این است -که اسرائیل فقط در صورتی از انجام اقدامات منع می‌شود که نسل‌کشی آنها قبلاً ثابت شده باشد- چرا آنها مخالفت کردند؟
اگر واقعاً چنین بود، تنها یک تفسیر ممکن از تصمیم آنها برای مخالفت وجود دارد: اینکه آنها طرفدار دادن چراغ سبز به اسرائیل برای ارتکاب نسل‌کشی هستند.
این نتیجه‌گیری علم غیب نمی‌خواهد: اسرائیل می‌خواهد آب‌ها را گل‌آلود کند -کارری که همیشه انجام می‌دهد- تا بتواند به نسل‌کشی خود ادامه دهد. “بحث تند و مداوم” در مورد ویرگول، یعنی توصیفی که گاردین ارائه می‌دهد، به وجود آمده و گسترش می‌یابد تا اسرائیل بتواند تا زمانی که دیوان بین‌المللی دادگستری در چند سال آینده در مورد مسئله نسل‌کشی حکم قطعی را صادر کند، به کشتار کودکان در غزه ادامه دهد. در آن زمان غزه حتی بیشتر از آنچه که هست تبدیل به یک ویرانه شده و نابود خواهدگشت.
تصور کنید که روسیه ولادیمیر پوتین بر سر ویرگول به عنوان بهانه‌ای برای اجتناب از اجرای حکم صریح دیوان بین‌المللی دادگستری برای توقف جنایات در اوکراین بحث می‌کردند. در چنین حالتی تحقیر گاردین و بقیه رسانه‌ها علیه رئیس جمهور روسیه بی‌امان خواهد بود و روسیه سزاوار این تحقیر شناخته خواهد شد پرسش اینجاست که پس چرا با گریزهای اسرائیل در توجیه نسل کشی علیه فلسطینیان به همین صورت رفتار نمی‌شود؟
- چرا که هر چقدر هم که مایل نباشیم با واقعیت‌ها روبرو شویم، نهادهای غربی، از جمله رسانه‌های دولتی و غیردولتی ما کاملاً با این نسل‌کشی موافق هستند، تنها امتیازی که این نهادها مایل به دادن آن هستند، سمبلیک است.
- چرا که که نخبگان غربی، مانند اجداد آشکارا استعماری خود، نسبت به اعضای جهان جنوب مانند فلسطینیان نژادپرست هستند.
- چرا که ماشین جنگی غرب –که اسرائیل به شدت در آن ادغام شده است– این نخبگان را با منافع ناشی از قراردادهای “دفاعی” و سرقت منابع دیگران، در ابعادی بی حد و مرز غنی می‌کند.
- و از آنجا که اسرائیل بخشی از روایت مورد قبول قدرتمندان می‌باشد، پس ما هر روز می‌آموزیم که این ما به اصطلاح غربی‌ها هستیم که قربانیان واقعی هستیم، نه مردمی که زندگی آنها توسط بمب‌های ما و موسسات مالی سراسر جهان از هم گسیخته شده است.
رسانه‌های غربی بحث درباره ویرگول را جدی می‌گیرند، زیرا این امر به ما کمک می‌کند از رویارویی با یک حقیقت ساده اجتناب کنیم: هیولاها ما هستیم.
جاناتان کوک
۳۰ مه ۲۰۲۴، برابر با ۱۰ خرداد ۱۴۰۳
برگردان به فارسی از نادر ثانی
از همین دسته
قطارهای بدون درب!
در سیاست ساختگی ما، ریسمان‌هایی که توسط ابرثروتمندان کشیده می‌شوند به سادگی دیده می‌شوند.
شکایت در مورد استفاده حماس از “سپر انسانی” بدترین نوع سوء نیت است.