اشرف دهقانی
۸ مارس، روز جهانی زن، روزی که با نام کارگران زن، با نام ستاره درخشان جنبش کمونیستی، کلارا زتکین، زن پایه گذار این روز فرخنده، و با آرمان های طبقه کارگر برای رهائی بشریت از هر گونه ظلم و ستم و جهل و خرافات گره خورده است، برهمه زنان کارگر و زحمتکش و ستمدیده در سراسر جهان گرامی باد.
روز جهانی زن امسال در شرایطی برپا می شود که طوفان انقلاب، خاورمیانه، یکی از حساس ترین مناطق جهان برای سرمایه داران بین المللی (امپریالیست ها) و سرزمین های همسایه آن، شمال آفریقا را فرا گرفته است. در چنین شرایط مبارزاتی است که خروش انقلابی خلق های تحت ستم و در میان آن ها فریاد های خشم زنان مبارز، خواب راحت را از سرمایه داران، این عاملین اصلی فقر و گرسنگی و سرکوب و دیکتاتوری ربوده و آن ها را شدیداً بر آشفته ساخته است.
شعله هائی که از رزم دلاورانه زنان جسور و آزادیخواه ایران در سال گذشته برعلیه رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی بر افروخته شد، امروز با حضور صدها هزار تن از زنان مبارز عرب در صفوف توده های بپا خاسته، به آتشی گداخته بر علیه امپریالیسم و رژیم های مزدورش در منطقه تبدیل گشته است. امروز زنان مبارز در تونس، در مصر، در یمن، در بحرین و لیبی فریاد های خشمی را بر علیه رژیم های مزدور و وابسته به امپریالیسم در این منطقه پژواک می دهند که زنان رنجدیده ایران با شهامتی انقلابی در مبارزه بر علیه جمهوری اسلامی، یکی از مجریان مرتجع سیاست های امپریالیسم در ایران و منطقه، برای رهائی از ظلم و ستم و سرکوب در جامعه طنین انداختند. این رزم مشترک زنان ایران، زنان عرب و همه زنان ستمدیده از هر نژاد و ملیت در این منطقه است که برای تحقق حقوق پایمال شده خویش، برای رفع تبعیض بین زن و مرد و نابودی هر گونه ستم بر زن بپا خاسته اند. با طوفان انقلابی جاری در خاورمیانه و در سرزمین های شمال افریقا، این دشمنان مشترک همه خلقهای منطقه یعنی سرمایه داران بومی و بین المللی است که به مصاف طلبیده شده اند. چرا که هر ضربه ای که زنان و مردان مبارز به رژیم های فاسد و دیکتاتور در این منطقه وارد می کنند، منافع و نظم ضد خلقی سرمایه داران که از طریق این رژیم ها حفظ و تأمین می گردد را به خطر می اندازد.
به درستی گفته شده است که هیچ جنبش توده ای بدون شرکت وسیع زنان نمی تواند وجود داشته باشد. امروز زنان رزمنده در وسعتی در جنبش های انقلابی منطقه شرکت دارند که خود نشانگر ابعاد وسيعتوده ای این جنبش ها و نوید گر آینده روشن آن هاست. در ایران اگر در گذشته های دور، صحنه گردان اصلی نبرد با ارتجاع، به طور عمده مردان بودند، اگر در دهه ۵۰، زنان رزمنده و به طور برجسته زنان کمونیست فدائی با دست زدن به عالی ترین شکل مبارزه یعنی مبارزه مسلحانه، دوش به دوش و پا به پای مردان با ارتجاع حاکم جنگیدند و معادله پیشین را بر هم زدند، و اگر در جریان انقلاب سال ۵۷ حضور وسیع زنان در کنار مردان یکی از ویژگی های آن انقلاب بود، امروز زنان رزمنده ایران در چنان وسعتی در صحنه نبرد با دشمنان مردم قرار دارند که پیشقدمی و حضور آنان در صف مقدم مبارزه از چشم هيچ کسی پنهان نمانده است. حتی در رویدادهای انقلابی سال گذشته نشان داده شد که در مواقع زیادی این رزمجوئی زنان بود که مردان مبارز را بر آن می داشت که دوش به دوش و پا به پای آن زنان رزمنده با مزدوران جمهوری اسلامی مقابله کنند. می بینیم که زنان با مبارزه انقلابی خود در یک مسیر تاریخی، چنان تغییری در واقعیت های پیشین داده اند که امروز با مفاهیم و عبارات گذشته به سختی می توان مبارزات کنونی زنان را توصیف نمود.
در این تردیدی نیست که حضور وسیع زنان در جنبش های عمومی و مبارزه قاطعانه آن ها برای تحقق همه خواسته های برحق و انسانی شان، تاکيدی بر جوهره انقلابی این جنبش ها خواهد بود. اما، آن چه امروز بیش از هر وقت دیگر باید مورد توجه زنان پیشرو و انقلابی و همین طور مردان مبارز و پیشرو ما قرار گیرد این امر است که آزادی جامعه بدون آزادی زنان امکان پذیر نیست و تنها یک رژیم مستقل و غیر وابسته به نیروهای امپریالیستی، رژیمی که قادر به تأمین منافع اکثریت آحاد جامعه باشد، می تواند به خواسته های بر حق زنان پاسخ داده و آزادی آنان را ضمانت کند. بنابراین، صرف مبارزه بر علیه دیکتاتور و یا به طور کلی مبارزه بر علیه دیکتاتوری جدا از مبارزه بر علیه نظام اقتصادی – اجتماعی حاکم نمی تواند منجر به آزادی و دمکراسی در جامعه و تحقق خواسته های زنان گردد. امروز مبارزه برای نابودی سیستم سرمایه داری حاکم بر ایران، سیستمی که تنها منافع سرمایه داران بین المللی و سرمایه داران داخلی وابسته به آن ها را تأمین می کند، باید اساس کار قرار گیرد و با مبارزه بر علیه دیکتاتوری و تأمین خواسته های دموکراتیک عجین شود.
تجربه مبارزات مردم ایران از دوره مشروطه به این طرف و به خصوص در جریان انقلاب بزرگ توده ها در سال 56-57 تماماً این حقیقت را خاطر نشان ساخته است که بدون قطع هر گونه نفوذ امپریالیسم در ایران، جامعه ما هرگز نمی تواند روی آزادی را به خود دیده و طعم دلنشین آن را بچشد؛ و نشان داده است که امپریالیست ها برای به شکست کشاندن انقلاب و جنبش های انقلابی توده های ضد امپریالیست و خواهان جامعه ای دموکراتیک، حتی تن به عقب نشینی هائی داده و مهره های دیکتاتور قدیمی خود را با مهره های جدید تعویض می کنند. امروز هم در کشورهای عربی در خاورمیانه و شمال آفریقا شاهدیم که آن ها برای حفظ نظام های سرمایه داری در آن کشورها، منافع خود را با منافع دیکتاتور های وابسته به خود گره نزده و برای نفوذ در جنبش توده ها حتی خود را مخالف آن ها جا می زنند. در پرتو چنین تجربیاتی است که زنان مبارز و انقلابی ایران بايد بکوشند با الهام از تاریخ مبارزاتی ای که روز فرخنده 8 مارس را رقم زد، با درس گیری و آموزش از رزم کمونیست های انقلابی و از کلارا زتکین، زن کمونیستی که نامش بر تارک جنبش زنان قرار دارد، مبارزه خود را برای تحقق خواسته های عادلانه خویش و رفع هر گونه ستم بر زن پیش ببرند.
پیروزی درنهایت از آن ماست.
8 مارس 2011 – 17 اسفند 1389
از همین دسته
خشونت علیه زنان و راه‌های مبارزه با آن!
آزادی زنان در گرو آزادی جامعه است!
از مخدوش شدن صف انقلاب با ضد انقلاب جلوگیری کنیم!