«امروز از دورانی که چریکهای فدائی خلق- به مثابه آگاه ترین و شجاع ترین فرزندان مردم رنجدیده ایران- با در پیش گرفتن راه “مبارزه ی مسلحانه، هم استراتژی و هم تاکتیک”)2( به منظور کشاندن تودهها به صحنه ی مبارزه و جاری ساختن مبارزات مسلحانه ی توده ای در جامعه، اسلحه به دست گرفته و برعلیه دشمنان مردم ایران )امپریالیست ها و سگ زنجیریشان رژیم شاه( جنگیدند، بیش از سه دهه میگذرد. اما همانطور که میدانیم، علیرغم گذشت این مدت طولانی، هنوز یاد آن “عاشقان زندگی” که “عاشقترین زندگان” بودند و به “چرا مرگ خودآگاه”، در خاطره ها زنده است؛ و این یاد و خاطره و اثرات انقلابی ای که آنان در جامعه ی ما به جای گذاشته اند، هنوز به کارگران و ستمکشان در مبارزه شان برعلیه رژیم وابسته به امپریالیسم جمهوری اسلامی، گرمی میبخشد. شکی نیست که کسانی که در آن سال ها با صداقت و شهامت باورنکردنی با ارتجاع حاکم جنگیدند، انسان هائی بودند با همه نقاط قوت و ضعف انسانی؛ تنها فرق آنها با دیگران در آن بود که این انسان ها، همانند همه ی انسان های مبارز و برجسته ی تاریخ، امکان یافتند تا قابلیت های مبارزاتی خود را به بهترین وجهِ ممکن در خدمت پیشرفت و ترقی و تکامل تاریخ جامعه ی خود بکار بگیرند.» بذرهای ماندگار، صفحه ۱۳
از همین دسته
جنگ پارتیزانی نوشته ولادیمیر لنین با مقدمه‌ای از رفیق اشرف دهقانی
بگذار برخیزد مردم بی‌لبخند
مقدمه‌ای از رفیق اشرف دهقانی بر کتاب «خاطراتی از یک رفیق» نوشته رفیق شهید مرضیه احمدی اسکوئی